Net als in de film
Sinds de uitbraak van het Coronavirus moet ik steeds denken aan een filmposter. Je ziet een grote dreigende schaduw over een stad hangen met mensen die in paniek wegrennen voor het ‘kwaad’. Op de voorgrond rent de Grote Held die een knappe jonge vrouw meesleurt, weg van het gevaar. Bovenaan de filmposter de teaser ‘de wereld wordt bedreigd door.. Slechts 1 man kan de mensheid redden.’ Nou als ik zo’n poster zag dan wist ik altijd twee dingen; 1. Dit is niet echt. 2. Dit is een hele slechte film.’
Toen het Coronavirus in rap tempo Brabant binnentrok wist ik twee dingen; 1. Dit is echt. 2.
Dit is een hele slechte film
2019 was een topjaar!
Ik voelde me ook onzeker en bezorgd. Bezorgd om mijn gezondheid en die van mijn zoon. En onzeker over wat dit voor mijn werk en opdrachten als ZZP-er zou betekenen. Zonder je verder lastig te willen vallen met de details, kan ik je vertellen dat ik moeilijke jaren achter de rug heb. Zo ben ik samenwerkingsverbanden aangegaan met mensen omdat ik dacht dat ik dat nodig had en moest doen maar die dan vooral het beste met zichzelf voorhadden en niet met mij. Daarnaast was het mentaal een uitdaging om het vertrouwen in eigen kunnen en kennis weer terug te vinden. En hoewel ik al ZZP-er ben sinds 2011 heb ik in 2018 wederom bewust de keus gemaakt om echt alleen voor mezelf én vooral namens mijzelf te werken. Kennelijk bleek dat voor mij de sleutel tot succes want 2019 was een topjaar.
Ben je net een beetje leuk weg van de kade
‘Maar ben je net een beetje leuk weg van de kade. Ben je weg, gaat het anker alweer uit.’, zingen Acda en de Munnik. Verbijsterd, vertwijfeld en met valse schaamte kijk, luister en zie ik de laatste weken om me heen. Ondernemers die in slechts dagen hun hele klantenbestand zien wegvallen, de kapster die alle zeilen bijzet om haar personeel te kunnen houden en daarmee haar opgebouwde pensioengeld ziet verdwijnen, de succesvolle ondernemers waar ik al jaren bewonderend naar kijk hoe goed zij het voor elkaar hebben, draaien al weken geen omzet meer.
Vitale sector
Om in de sfeer van de tekst van Acda en de Munnik te blijven, mijn anker is niet uitgegaan. Ik heb mijn opdrachten nog. Nog!, zeg ik er gauw bij want als er iets momenteel zeker is dan is het dat alles onzeker is. Zo blijk ik een opdracht te hebben in een sector die is aangewezen als vitale sector; het openbaar vervoer. En dan zit ik ook nog eens op een plek waar zolang het kan en mag altijd doorgewerkt gaat worden in de komende maanden. Bij weer een andere opdracht kan alles, inclusief de vergaderingen, op afstand gedaan worden etc. Ok, de uitbreiding van werk en uren die ik dit jaar voor ogen had, zal ik wat uit moeten stellen maar als dit het enige is dan ben ik een ongelooflijke geluksvogel.
You win some you lose some!
En dat besef ik maar al te goed. Het hoort bij het zelfstandig ondernemer zijn; you win some you lose some!
Ik werk. Ik ben gezond. Mijn zoon is gezond. En dus fiets ik een paar extra kilometer om een bos tulpen te kopen bij een lokale kweker, bestel ik eten bij de sympathieke mensen van een restaurant in mijn dorp die een drive-by hebben opgezet, winkel ik lokaal in de hoop dat ik er andere ondernemers en zelfstandigen een klein beetje mee kan helpen. Al is het nu slechts een druppel op de gloeiende plaat.
Lucienne de Swart
e-PA
https://www.linkedin.com/in/luciennedeswart/